ရင္ခြင္ရိုင္း

ရင္ခြင္ရိုင္း

ခိုကိုးစရာ၊ရွာေသာ္မေတြ႔
ေရြ ႔ေရြ ႔ျဖတ္သန္း၊သစ္တန္းမျမင္
လြင္ျပင္ခရီး၊ညည္းညူပန္းဟိုက္
ပ်ံသန္းလိုက္ႏွင့္၊အသိုက္မဲ့ေသာ ငွက္ငယ္ပါ။
အထီးက်န္မို႔၊သည္းထန္ညွုိးႏြမ္း
အပန္းေျဖလို၊ေနအညိဳမွာ
ခို၀င္စရာ၊အရိပ္ရွာစဥ္
သစ္တစ္ပင္ေတြ႔၊စိတ္ခ်မ္းေျမ႔သည္
ၾကည္ေမြ႔စရာ ျဖစ္မည္ထင္။။
သည္အပင္ထက္၊ေမွးစက္နားခို
ေနညိုေမွာင္မိုက္၊အိပ္စက္ခိုက္တြင္
ေကာင္းကင္ထစ္ၾကိဳး၊သန္ေခါင္မိုးသည္
အျငိဳးၾကီးစြာ၊ရြာေသာခါမွ
အိပ္ရာနုိးထ၊မိုးေရစျဖင့္
ျမရြက္မေ၀၊ပင္ေျချပိဴင္းျပိဳင္း
အကိုင္းေငါက္ေငါက္၊ရိုးတံေျခာက္မွာ
ကြန္းေထာက္ကြယ္ရစ္၊သည္အျဖစ္ကို
စင္စစ္နားလည္လိုက္တကား။ ။

ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)။ ။